Keuzes!!!

Soetkin op de trampoline... Papa Fons wordt platgeknuffeld door zijn pagadders!


Leen van Sapperdepie tovert Soetkin tot bloemenelfje

Ik wou deze kleine sfeerbeelden van ons weekend al zaterdag laten zien, maar een berichtje op deze blog van een zekere Anoniemus gooide wat roet in het eten! Tel daar nog bij dat we zondag plots een virusmelding op de computer kregen, en jullie begrijpen dat dit berichtje nog wat later werd gepost, natuurlijk! Gelukkig is ons kompjoeterke nu volledig gezond-verklaard, dus we vliegen er weer in!

Tja, mensen die het berichtje lazen op mijn blog van enkele dagen geleden, begrijpen waarschijnlijk wel waarom ik niet meer in de stemming was om te bloggen. Ik moest gewoon reageren op mijnheer of mevrouw Anoniemus. "Hopen dat onze kinderen normale mensen kunnen worden" en "beschavings-vragen"...tis nie niks om zo'n vragen te krijgen. Eerst wou ik daar maar gelijk over zwijgen, niets gebeurd! Maar hoe langer ik erover nadenk....ik zou mama Heidi niet zijn om er toch eventjes te willen op inpikken...

Ik vind het in eerste instantie natuurlijk heel mens-vriendelijk dat MR A. zich zo bezorgd toont over onze kinderen. Getuigt natuurlijk van enorm veel kindvriendelijkheid! Maar ik stelde me wel wat vragen: Vond MR A. ons uitstapje naar het Labadoux-festival gezever? Dan kan ik hem/haar meteen maar ongelijk geven: het was een heerlijk mooi, zonnig weekend, vol mooie muziek en het ontmoeten van veel vrienden. De kinderen liepen op het binnenpleintje samen te spelen met de andere kinderen en te genieten van kindertheater en keltische dansen, wij luisterden naar mooie muziek en hadden leuke babbels......wij hadden geen tijd dus om vervelend te doen op andermans'blog...

Anderzijds: misschien vond MR A. niet het Labadoux-festival gezever, maar wel de manier hoe wij ons leven leiden. Steinerschool, natuurwandelingen, moeder die wollen regenboogmutsen en kabouters breit, vilten paashazen....misschien inderdaad wel "gezever"??????

Maar ik heb, na wijs beraad bij mezelf, moeten toegeven (en wie had daaraan getwijfeld) dat ik best heel gelukkig en tevreden ben met de keuzes die we maken!
Inderdaad, we zullen als ouders heel veel fouten maken in het opvoeden van onze kinderen, maar dat hoort nu eenmaal bij het mama-en papa-zijn. En net zoals veel ouders hoop ik dat we de juiste keuzes maken voor onze kinderen en dat ze ooit zullen uitgroeien tot mooie volwassen mensen met het hart op de juiste plaats!
Zelf herinner ik me als kind het carnavalsfeestje die we met mama en papa vierden (mama als pipi langkous...prachtig toch!), of de jurkjes die mama voor me naaide, het verkleinde modelletje van eenzelfde jurk voor haar (vooral dat roze jurkje waar papa in een grapjes-bui per toeval de mayonaise overheen zwieberde, toen we frietjes aten), de zelfgebouwde zandbak van pa, waar alle buurkinderen in pasten....nee, het was niet allemaal rozegeur en maneschijn, maar die kleine mooie dingetjes, die MR A. misschien als gezever beschouwt, zorgden er wel voor dat ik kan terugkijken op een warme kindertijd. En dezelfde kleine dingetjes hebben me zeker ook gemaakt tot wie ik nu ben!
Het is ook zeker de vraag of al die warme-nest-dingetjes ervoor gezorgd hebben dat ik nu al dan niet meedraai in de beschaving...

Ik blijf als mama de keuze maken om al die dingen in de mate van het mogelijke, te schenken aan onze kinderen, die warme, knusse momentjes, die leuke herinneringen,....in de hoop dat ze die met zich mee kunnen dragen, een leven lang! En als "die beschaving" of gewoon "het leven" moeilijke momenten met zich meebrengt, dan hoop ik dat ze toch met een warme glimlach terug kunnen denken aan juist die kleine dingetjes.....

En wat het worden van "normale" mensen betreft: dat is een zorg die ik gewoon nog nooit in me heb voelen opkomen: onze kindjes zijn gewoon uniek, net zoals iedereen dat voor me is.
Laat ieder mens alsjeblieft uniek en enig blijven!

En zou je nu toch echt niet deze zelfgebreide, wollen regenboogmuts willen hebben?