woensdag 18 mei 2011

Google

Woensdagvoormiddag, kindjes naar school en echtgenoot naar het werk.
Tijd om te huismoederen, dus!
Onze hele grote eettafel staat op dit eigenste ogenblik vol bloempotten, al dan niet gevuld met verwaarloosde kamerplanten en een grote zak potaarde mèt bijhorend schopje liggen geduldig te wachten op de grote aanval.
Stapeltje goede muziek liggen klaar, en een grote kop thee staat te dampen. Héél veel hoopvol, geduldig wachtende dingen.
Wat moet het toch heerlijk zijn zo veel geduld te bezitten! Door scha en schande leerde ik al lang dat mijn dosis geduld niet zo groot is. Alles moet het liefste deze maand, of toch nog liever deze week, en als het enigszins kan nog liever vandaag, of weet je wat? Nog het liefste nu! En ik kan jullie verzekeren dat dit een vrij vermoeiende bezigheid is!
Maar waar was ik gebleven? Oh ja! De wachtende spulletjes in en om en op de tafel.
En waar wachten ze nu precies op? Jawel: op mij!
En laat nu net dat het probleem zijn!
Want wat worstel ik de afgelopen maanden toch met die vraag: wie ben ik nu eigenlijk? En als ik het antwoord al niet meer weet, wie dan wel, nietwaar?
Maar ik denk dat ik er dit keer iets op gevonden heb: ik zoek het gewoon even op via google. Wedden dat het op internet te vinden is?
En de sprietige plantjes zullen er reuzeblij mee zijn. Want als IK weet wie IK ben, dan kan IK eindelijk eens aan dit leuke klusje gaan beginnen!

1 opmerking:

Tricky zei

leuk je hier weer te lezen...
en heel herkenbaar wat je schrijft... zowel het op zoek zijn naar jezelf als de wachtende dingetjes... ;-)
liefs