Gisterenavond ongelooflijk plezier gehad op het werk: Mirjam, een duitse collega wou zo nodig chocoladepudding maken. Niet zo grappig, ware het niet dat hij nogal slappekes uit het kookavontuur kwam: vloeibaar dus! Doe daar bovenop een schep slagroom van onze vietnamese/canadese andere collega, en het melige gedrag van deze mama was niet meer in te tomen: een wedstrijdje slurpen!
Moeten jullie ook eens doen: het brengt meteen heel wat kleur in een dag: om ter hardst, om ter kortst, om ter langst....
Mensen die me al langer kennen, fronsen bij deze hun voorhoofd, maar geloof me vrij: hilarisch was het wel en het gaf ons allen een goed gevoel. Mijn pedagogische principes helemaal overboord gegooid, los van alle regeltjes.

Met een vrolijk en dankbaar gevoel werd ik vanmorgen wakker, en reed naar een vergadering in ons andere huis. En mijn gelukzalige gevoel kwam al snel terug bovendrijven. Eventjes voorbij de binnenstad begon het polderlandschap zich voor me te ontvouwen. Lichtjes bevroren, met een veelbelovend lentezonnetje.
En ja hoor: daar waren de waterlanders: de tranen biggelden over m'n wangen. Ik kon gewoon niet ophouden. Zat na het parkeren nog een tijdje na te snotteren in mijn auto.

En het mooiste van dat alles?
Op het werk aankomen en een heleboel warme armen om je heen voelen.

Ik wens gewoon iedereen zo'n job toe!!!!!