Gisteren met een druilerig, grauw weertje naar de stad gereden. Er moesten dringend administratieve papieren in orde gebracht worden (en je raadt het of niet: maar na drie dagen op- en af- geren, is de hele bureaucratische mallemolen nog niet in orde: pffff...ons belgenlandje!).
Gelukkig kwam het zonnetje al snel door het wolkendek piepen!
Mocht ook wel, want Kleine Zus en Grote Zus hadden een gaatje in de agenda vastgeprikt, en we zouden eventjes heerlijk Brugge afschuimen.
Na ietwat vertraging, konden we algauw een plekje bemachtigen op een zonnig plekje op 't Zand.
Glaasje champagne, lekkere spaghetti, sympathieke ober,... daarna gevolgd door een rustig kuieren langs verschillende winkeltjes, om op een volgend terrasje te dromen over een zwembad. En vooral hééééél vééééél te praten over het Leven, over de Liefde....
Gisterenavond dan nog een telefoontje gekregen van Zussemie, dat ze de beslissing nam niet mee te gaan in een experimentele behandeling, waarbij ze geen enkele garantie had dat haar Leven ook effectief zou kunnen verlengd worden, en waarbij het maar de vraag is of de kwaliteit van Leven ook goed zou zijn.
En eigenlijk voel ik nu vooral dankbaarheid omdat ze de kracht vindt ook dit keer hele sterke beslissingen te nemen, een stukje "trots" op de manier waarop ze het gewoon weer op z'n Miekes doet...
Zus, een hele dikke knuffel, en ik heb ervan genoten gisteren, dus zeker voor herhaling vatbaar!
2 opmerkingen:
Ja, eigenlijk is dat ook een gevoel dat door mij passeert: nondedju ze doet het weer! Nu je het zegt!
ik zie zo'n dagje Brugge ook wel zitten ;-)
wie weet binnenkort hé... ik wacht op nog wat meer zon ;-)
en ge moogt gerust zijn, ge hebt een zus om trots op te zijn, hoe eigenzinnig ze ook mag zijn... misschien is dat juist 'Levenskunst', gewoon jezelf zijn en blijven, altijd en overal?!
warme knuffel aan een lieve grote zus,
Tricky
Een reactie posten