Vanmiddag kwamen de kinderen thuis van school....heel gewoon, vrolijk kwebbelend over de klas. Soetkin had een zelfgeschreven brief van Lamo uit haar klas meegebracht, Johannes vertelde een groot verhaal hoe Bammetje (de knuffel) vandaag de hele tijd op de kast had geslapen omdat die zo moe was....Ze gingen vrolijk spelen, stoeiden met de hond.....
En dan....komt Soetkin de keuken binnen....
"Mama, vannacht is Ann, de mama van Lief, gestorven...."
"Lief en Zus dachten echt nog dat ze sliep, hoor (gegiechel). Ze gaven haar een ochtendzoentje op haar neusje...maar ze deed haar oogjes niet meer open...."
"Ann was ook heel erg moe, hè, van al haar ziekte,...."
"Zeg weet je....vannacht waren de engeltjes uit het poortje langs de gouden zonnebaan naar beneden gewandeld....net zoals Maria met haar kindje...en...weet je....Ann die wist de weg niet zo goed, maar de engeltjes hadden allemaal een lichtje in hun handjes, en zo wist Ann wel hoe ze moest lopen naar de hemel....
En nu is haar zieltje in de hemel, maar Ann, hè, die is nog gewoon thuis bij Lief en Zus...
En als ze zal begraven worden, dan maak ik een mooie tekening voor haar!"...
En dan sta je daar als mama en papa...met vochtige ogen, opkomende tranen wegslikkend, en glimlachend antwoorden aan onze grote dochter dat het een heel lief idee is van die tekening...
Geen opmerkingen:
Een reactie posten