vrijdag 29 december 2006

En bezoekje van mama Ilse


Gisteren vertelde ik het al: de afgelopen weken is het hier zowat de zoete inval! Heel veel lieve mensen kwamen langs: allemaal mensen die we de afgelopen vier jaar niet zo vaak zagen omdat we zo ver weg woonden. Zelfs uit het verre Zuiden van Frankrijk kwam Evi langsgehuppeld!
Vandaag kwamen mama Ilse (jawel, dames en heren: DE mama Ilse van de hiernaast vermelde link)en Lander en Stijn ons met hun bezoek verblijden. Vreemd toch hoe het lopen kan, hè. Wonen we een hele tijd bij elkaar in de buurt, brengen we daaglijks onze kindjes naar dezelfde klas, maar nee,....pas nadat we aan de andere kant van ons belgenlandje zijn gaan wonen en we heuse bloggers zijn geworden, blijkt het eigenlijk wel heel leuk te zijn en blijkt het ook dat we dezelfde interesses hebben!
Maar vandaag werden de kilometertjes getrotseerd en konden we hen in ons nieuw, nederig stulpje verwelkomen. Zoals gewoonlijk heb ik de hele dag volgekwebbeld, maar ik had dan ook het gevoel dat we elkaar zoveel te vertellen hadden en dat zo'n dagje eigenlijk te kort is! Dit is natuurlijk een gevolg van het leven dat we tot nog toe hebben geleid. De keuzes die we maakten, de weg die we bewandelden (en nog steeds bewandelen), brengen steeds nieuwe ontmoetingen, maar ook heel veel "tot ziens" met zich mee. De mensen die we echt misten toen we in Merksplas woonden, zijn nu terug in onze directe nabijheid. Maar aan de andere kant wonen er nu weer heel veel lieve mensen in de Kempen.....

Zo belde mama Inge daarnet nog....ook alwéér vééél te lang geleden dat ik nog iets van me liet horen....en weten dat ik ook hen op een warm plekje in me draag...Tja, ik weet niet of ik ooit wen aan afscheid nemen....'t Zal iets zijn dat bij me hoort, vrees ik....
Man, man, man,....wat een filosofisch somber gemijmer....het was eigenlijk een keitoffe dag!!! Moeten jullie ook gewoon eens doen: afspreken met wat leuke mensen, een Aldi-lasagne presenteren als feest-menu en dan de dikke jassen aan en naar de dikke boom wandelen....
Meer moet da nie zijn!

3 opmerkingen:

Anoniem zei

Hé heidi, inderdaad meer moet ne mens nie hebben. Ik heb erg genoten van onze dag gisteren. De foto's stuur ik seffens nog door. Liefs

Anoniem zei

P.S onze foto met de bolderkar is echt wel super hé, DE mama's !! hihi.

Paule zei

Bedankt voor je berichtje op mijn blog!
Ik heb hier even rondgeneusd en wat je schrijft over vreindschappen is o zo waar.
Ik ben niet erg gelovig maar ik onderschrijf de volgende uitspraak wel:
Waar God een deur slit, opent hij een raam!
Fijne jaarwisseling en veel liefde in 2007