Lees niet zo veel voor het ogenblik...maar op deze regenachtige zomerdag, met het huis vol emmers om het insijpelende water op te vangen, en een kelder als een privézwembad...wil ik toch dit fragmentje van Etty Hillesum met jullie delen.
"Er zit een eigen melodietje in me, dat er soms zo naar verlangt in eigen woorden te worden omgezet. Maar door geremdheid, gebrek aan zelfvertrouwen, luiheid en ik weet niet wat nog meer, blijft het nog steeds verstikt in me zitten en spookt in me rond. Soms holt het me helemaal uit en dan weer vervult het me met een hele zachte, weemoedige muziek.
Soms zou ik met alles wat er in me is willen vluchten in een paar woorden, een onderdak zoeken voor wat er in me is in een paar woorden. Maar er zijn nog geen woorden die me herbergen willen. Ja, dat is het eigenlijk. Ik ben op zoek naar een onderdak voor mezelf en het huis, waarin ik me onder zal brengen, zal ik zelf moeten bouwen, zal ik zelf bloedig moeten optrekken steen voor steen. En zo zoekt ieder naar een huis, naar een toevluchtsoord voor zichzelf. En ik zoek altijd naar een paar woorden."
Fijne dag...
4 opmerkingen:
Ik weet uit welk boek dit fragment komt. Het is toch zwaar om dat te lezen. Heidi, wat je ook meemaakt, regen, verbouwingen, kinderen: sterkte.
Met mij gaat het beter fysiek, en daarom ook mentaal.
Wie heeft er geen ellende gehad meiske van't water ! Hier in onze tuin (moeras) een ware nachtmerrie veel schade aan de plantjes.
Mooi fragment. Herkenbaar ook.
Het raakt me en maakt me blij!
Eigenlijk alles wat ik al mocht lezen. Het is als een beetje binnenkomen bij een 'vreemde' en toch veel herkenning tegenkomen. Wonderlijk en mooi!
Een reactie posten