Anoniem

Enkele trouwe lezers zullen het al gemerkt hebben: het bloggen van mamaHeidi is niet meer zoals het geweest is!
Al enkele jaren was dit blogje een stukje reisgezel: onze plannen, onze dromen, onze zorgen, onze bezorgdheid...en net zoals met elke reisgezel raak je al eens op elkaar uitgekeken en loop je het liefste een stukje alleen verder. Maar zoals het in het leven loopt, kun je elkaar ook weer ontmoeten en ervoor kiezen een stukje samen terug op weg te gaan. Zo ook met mijn geschrijfsels.
Meerdere keren gaf ik er de brui aan, en al evenveel keren begon ik gewoon weer opnieuw te schrijven.
De laatste tijd vlot het echter niet meer. Ik wil jullie graag deelgenoot maken en al even graag kom ik bij jullie allemaal lezen. Maar ik schrijf steeds minder reacties, en schrijf nog minder op mijn blog. blogmoeheid noemen ze dat, denk ik...
Niet dat er niet veel meer gebeurt, ten huize van..., maar ik krijg de gedachten niet meer uitgeschreven op de blog. In plaats van dagelijks of wekelijks een stukje neer te schrijven, zou ik enkelen onder u persoonlijk willen ontmoeten voor een echt goed gesprek bij een geurend kopje koffie of een lekker glas wijn. Veel van de vrije tijd die er is, gaat ook naar echte ontmoetingen, en daar voel ik me ook heel dankbaar voor. Tijd dus om hier eventjes weer stil te worden, zodat ik terug wat meer tijd heb voor een echte persoonlijke mail, of een langbeloofd kaartje op de post...