En langzaam aan...

merk je dat het leven gewoon verder loopt.
De afgelopen week stond de tijd even stil, maar op een dag word je wakker, kijk je om je heen, en zie je dat er nog zoveel te genieten valt.

Vandaag dus onze zinnen voor de zoveelste keer verzet door het oprommelen in de tuin.
Sinds vorig weekend hebben we een adoptiegeitje bij in ons gezinnetje. Momenteel nog wat klein behuisd, maar ze loopt al flink rond in de tuin, waar ze het rustige leventje van Boo, de hond, verstoort.

We zijn hard aan het snoeien en weghakken van struiken die wat verwilderd waren. Nu lijkt het dan ook op een stortplaats. Maar een bezoek aan het containerpark deze week zal vast wonderen doen.
De kindjes laten het alvast niet aan hun hartje komen, onze oude eik is een geduldige speelkameraad...