Met het eindejaar in het vooruitzicht, wil ook ik dit jaar niet ontbreken met mijn nieuwjaarswensen.
Het jaar 2007 was een jaar vol groeikansen en nieuwe ontmoetingen. Een vrouw in uw positie weet dit maar al te goed: dagelijks komen mensen naar u toe en leggen een stukje van hun leven in uw handen. Wat lijkt me dat een dankbare taak.
Ik kan dan ook volledig begrijpen dat het niet altijd eenvoudig is!
Ik kijk dan ook vol bewondering naar uw Allesdoordringende Alwetendheid! Niet iedereen is met dit talent gezegend. Het feit dat u daarbij af en toe een wiskundige fout maakt, kan ik dan ook zeker kaderen binnen Uw menselijke afkomst.
Of hoe:
KLEIN ZIEK JONGETJE + VIER JAAR = KOPPIG EN STOUT,
eigenlijk
KLEIN ZIEK JONGETJE + VIER JAAR = ANGSTIG EN BANG
moet zijn.
Maar, zoals ik al zei, het is U ten volle vergeven! Ieder normaal denkend mens kan zich al eens vergissen!
Ook door de wonderbaarlijke oplossing van koppigheid te doorbreken (een kind van vier dat geen kaka KAN doen, WIL geen kaka doen!, want het zit in de koppigheidsfase) door lavementen te gebruiken als tovermiddel (want dan leert ie het wel), kan ik alleen nog met oprechte bewondering naar u opkijken.
Ik stond dan ook in sprakeloze verering toen u ons deze wonderen kwam aanreiken. En voelde mij pas waardig een woord tot U te richten toen U al als een schim in de nacht was verdwenen.
In deze periode van "vrede op aarde" ben ik dan ook de eerste u al deze "menselijkheden" te vergeven. Het leven is niet makkelijk voor u als wetenschappelijk goed opgeleide vrouw. Het is dan ook niet eenvoudig dagelijks met minder-ontwikkelde ouders om te moeten gaan.
Doch wil ik met deze nieuwjaarsbrief u nog veel goeds wensen in het jaar 2008.
Ik wens u dan ook van harte toe dat de wetenschappelijke kennis een halve meter mag zakken, zodat U misschien wat meer vanuit de buik kunt werken. Want geloof me vrij: een mooier geschenk dan de glimlach van een kind bestaat haast niet!
Vergeef mij mijn bitsige ondertoon. Als redelijk functionerend mens (waarvan ik hoop het toch een beetje te zijn), probeer ik al de hele dag U in al Uw menselijkheid te zien. Maar het spijt mij te moeten constateren dat ik vandaag moeilijk bij de categorie "redelijk functionerend" kan geplaatst worden. Daarvoor ben ik te veel Moeder....als dat al als een zwakte kan gezien worden...
Maar laat ons in vrede deze brief afsluiten: wellicht splitsen onze wegen vandaag: U bent namelijk op zuurverdiende vakantie. Wij blijven met een angstig jongetje achter en voelen heel veel vrede in ons hart.
Ik dank u voor de vervangend arts, waarvan ik bij onze kamergenoten vandaag al een grote brok warmte heb mogen ervaren. Wanneer ik morgen in het ziekenhuis aankom en hem ontmoet, zal hij misschien wel de tijd en ruimte nemen ons uit te leggen hoe ernstig de situatie van ons jongetje is!
Ik wens u dus een prachtig, gewetensloos 2008 toe vol warme vriendschap!
Uw liefhebbende "mama van Johannes"
Lieve mensen allemaal,
Misschien vrij puberaal deze nieuwjaarbrief hierboven, maar verder geraak ik vandaag niet. De kilheid waarmee we sinds woensdagavond zijn benaderd door de behandelend geneesheer is allesomvattend. Gelukkig zijn er nog enkele lieve verpleegkundigen die Johannes wel vol warmte aanspreken.
Johannes is al een stukje beter dan woensdag, maar is zeker nog niet gezond. Een dubbele oorontsteking, een zware longontsteking (waarvan we dus ondertussen nog niet weten hoe zwaar precies), wellicht een infectie op de darmen,.........hij is momenteel heel zwak en vooral bang. Het ziekenhuis is momenteel de beste plek voor hem, dus kunnen Fons en ik volledig daarop vertrouwen. De behandelend geneesheer is echter een niet-communicerende (of toch op een ongelooflijk brute manier) vrouw. Misschien ben ik morgen wat milder gestemd...wie weet!
6 opmerkingen:
Och lieve Heidi, wat vreselijk voor Johannes en jullie. ik vind het alleen maar heel begrijpelijk dat je je dan moet 'afreageren' hoor. Ik hoop voor jullie dat de nieuwe arts met meer respect, compassie en gevoel voor kinderen zal handelen en denk aan jullie.
Veel liefs, Karin
Ik ken het, hoor! Ons oudste heeft voortdurend dokters gezien sinds ze net geboren was en heeft daar een 'panische' angst aan overgehouden wegens zelden iemand die haar op een 'menselijke' manier benaderde. Mag. dat zij nu als 'stout' bestempeld wordt bij een doktersbezoek terwijl het alleen maar angst is. Volgende week wordt ze in Leuven geopereerd, het enige ziekenhuis waar ik tot hiertoe een menselijke en kindvriendelijke aanpak ben tegengekomen... Maar in elk geval veel beterschap gewenst aan Johannes! En veel sterkte aan zijn mama en papa!
o die brief raakt me,
leef helemaal met je mee!!
deze ervaring ken ik,
mijn dochter van nu 27,is geboren met klompvoeten,dus ziekenhuis in en uit de 1e jaren van haar leven,
wat heb je er onmenselijken bij,
nmaar ook hele schatten,
maar als het om je bloedeigen kind gaat wil je niet koel behandeld worden
ik wens jullie gezin veel sterkte
enne kop op!!
gea
Wow Soms kun je gewoon niet geloven dat een mens al zijn menselijkheid veloren is.
Ik vind het een prachtige nieuwsjaarsbrief, het heeft me erg geraakt.
Ik wens johannes en jullie alle liefde en geborgenheid van de hele wereld, de onze heb je alvast....
((((((((((((((((((((((((((((((((((((((((()))))))))))))))))))))))))))))
Lieve Heidi, wat een veelzeggende brief! Helaas roept het bij mij ook nare herinneringen op van de tijd dat mijn dochter een baby was en veel naar het ziekenhuis moest. Gelukkig kunnen ze baby's nog niet beschuldigen van stout en koppig zijn.
Ik wens jullie heel veel sterkte en hoop dat Frau Doctor nog heel lang op vakantie blijft. En natuurlijk dat jullie Johannes snel weer beter is en met jullie naar huis mag: daar waar hij hoort te zijn!
Ik mis eerlijk gezegd het stuk dat aan je nieuwjaarsbrief voorafging. Misschien kan dat meer licht werpen op de houding van de arts?
Uit ervaring weet ik namelijk dat ouders met een ziek kind uit bezrgdheid soms wel eens lastig kunnen zijn.
Een reactie posten