Zoals bij veel mensen, is de eerste maand van het jaar een héél drukke maand. Bij Huize Kakelbunt is dat niet anders. Leuk, dat wel, met al die nieuwjaars- en verjaardagsfeestjes. Ook het feit dat de pijn ook langzamerhand mindert, maakt een lichter mens van me. Maar niet te hard van stapel lopen: ik heb nog een weg af te leggen. Gisteren kon ik voor het eerst in lange tijd zelfs beginnen aan het schilderwerk in Soetkins nieuwe kamer.
En tussendoor probeer ik het nieuws te volgen van onze arkgemeenschappen in Haïti. Twee mensen van het bestuur zijn gestorven onder het puin, maar gelukkig is het met alle anderen vrij goed. Sinds gisteren probeert Jonathan, een jonge vrijwilliger die in de Ark woont, elke dag zijn blog terug bij te houden (zolang de situatie het toelaat, natuurlijk).
5 opmerkingen:
fijn te lezen dat het met je pijn weer een beetje de goeie richting uitgaat, nl dat ze ophoepelt, haha!
maar idd, niet te hard van stapel lopen hoor! warme knuffel van ver... (ejn toch niet!)
de situatie is daar meer dan erg en ieder dode is er een te veel.
Verder veel sterkte en houd je maar rustig knus.
Voorzichtig zijn meiske ! de labeurmaanden komen er voor Ollie aan , de wegenbouw schiet weer op gang , en dochters huis staat de ruwbouw er nu helemaal , dus is het de tijd voor de afwerking !
@ Haïti , erg , heel erg voor deze al arme mensen ! En zoals Francky het zegt ; elke dode is er een teveel daar!
Ken je die bestuursleden dan?
Wat vreselijk om daar zo dicht bij betrokken te zijn.
wat fijn weer wat van je te lezen Heidi en dat het allemaal wat beter gaat...ja drukke emotievolle maanden..
misschien direct in wat rustiger vaarwater... je niet te veel inspannen met schilderen hè..
grts
Een reactie posten