Kerstmis is alreeds voorbij, het nieuwe jaar staat voor de deur.
En net zoals zo vele mensen, kan ik het niet laten even terug te blikken.
Wat betekent het voorbije jaar nu eigenlijk voor mij?

Het jaar vol plannen voor het opstarten van een nieuw project.
Het jaar waarin we beseften dat dit nieuwe project te groot was voor onze dromen.
Het jaar waarin we belangrijke keuzes maakten voor onze kindjes, en besloten hen in te schrijven in het dorpsschooltje aan de andere kant van de straat.
Het jaar waarin we eindelijk erkenning kregen voor Soetkin, waardoor de zorg een stukje van onze schouders wordt genomen.
Het jaar waarin ik besefte dat ik echt niet gelukkig was in mijn werk, en ik op dat moment de Ark op mijn pad tegenkwam, waar ik dag na dag hele fijne mensen mag ontmoeten.

Het jaar waarin we Mieke vrij moesten laten in haar vlucht...
Het jaar waarbij alles in mezelf toen aan het wankelen werd gebracht...
Het jaar waarin ik even tot stilstaan werd gedwongen...

En hier sta ik nu...37 jaar. Altijd vol enthousiasme in het leven gestaan, en nu plots leegelopen als een ballonnetje...
En gek genoeg gaat het toch niet echt slecht met me...ik vraag me soms af wat voor zin het allemaal heeft, en wanneer die pijn aan m'n lijf eindelijk eens weg zal zijn.
Maar ik heb de laatste tijd ook hele omhullende armen om me heen gevoeld.

En ik voel het: Het nieuwe jaar wordt anders!