Hoewel mamaHeidi toch wel vaak op de computer bezig is, blijkt ze er toch niet al te veel van te snappen. Een mail-adres dat zomaar verdwijnt, blogvrienden die niet meer op m'n blogje geraken. Ik heb mijn blogje nu dus toch maar weer toegankelijk gemaakt voor iedereen, in de hoop dat het nu weer wel mogelijk is voor de mensen die willen reageren.
Deze morgen ben ik in m'n uppie gaan kuieren door de stad. Gebeurt niet zo vaak, eigenlijk. Maar ik hou er wel van als ik me niet zo lekker voel. Heerlijk verdwijnen in de anonimiteit van zo'n stad. Kon ik ook maar doen met een grote dosis pijnstillers en spier-ontspanners in m'n lijf. De drukte van de afgelopen periode heeft zich vastgezet in m'n schouders en in plaats van vandaag met m'n collega's samen te zijn, ben ik nu vooral aan het bekomen van de pijn.
Maar ik zie het niet als iets negatief. Die spanning moest er ooit eens uit, en dat gebeurt nu dus op die manier.
2 opmerkingen:
Blij dat Ollie je weer kan bereiken, via E-mail gaat het nog niet ! Indien hij weer werkt zet eens een berichtje ?
Dikke knuffels aan jou , Fons en de twee (b) engeltjes!
Ollie.
ps. Uw woordverficaties zijn veel minder ingewikkeld dan bij Tricky !
Schooljuffen hé :-) , :-)
hoi lieverd.. ik kon je wel vinden hoor.. maar dat had je vast wel gemerkt....vervelend voor je die pijn.. toch te veel op je schouders??? misschien is mensendieck wat voor je? ik doe ook maar een suggestie hoor..
ik mag vandaag "dottes" intikken...
grts
Een reactie posten