Ziezo...met een beetje geduld, lukt het me om persoonlijke uitnodigingen te versturen. Nog niet alle 'genodigden' zijn aangekomen, maar laat ons het glas al heffen en er eentje drinken op de menselijkheid! Schol!

Tijd dus om op een andere manier verder te gaan met dit blogje.
Enkele weekjes geleden had ik een echte blog-depressie. Ook al schrijf je niet alles op een blog, toch leg je telkens weer een stukje van je ziel bloot.
Je weet natuurlijk op voorhand dat je je dan kwetsbaar opstelt, maar zolang je je goed in je vel voelt, kun je daar best wel tegen. Het afgelopen jaar was echter een jaar vol emoties, en dat dikke olifantenvel begon zachtjesaan wat weg te slijten.
Ik begon steeds meer te aarzelen om dingen op mijn blog te plaatsen, en verloor dan ook het plezier in het bloggen.
Maar op deze manier, hoop ik er weer volledig te kunnen staan. Zonder maskers, zonder verstoppertje te spelen. Gewoon weer mamaHeidi met haar ups en downs, maar vooral: mamaHeidi, verliefd op het leven!