Vrijdagnamiddag komt mamaHeidi thuis van het werk. In huis alles verdacht stil.
Plots twee kakelende meisjesstemmen: giechel, giechel, kwekkel, kwekkel...op de fiets rondjes aan het rijden.
Even later vliegt de deur met geweld open!
Zoonlief komt met stoer gezicht en gedroogde bloedneus binnenstormen.

"Hé mama, wéétje, ik heb vandaag echt gevochten!"
"Echt waar, hoor! Helemaal echt!En voor de eerste keer!"

(ondertussen fronst mamaHeidi bedenkelijk het voorhoofd en ziet ze al in gedachten hoe twee van die kleine mannekes met elkaar op de vuist gaan, met bijhorende stofwolkjes eromheen).

Gelukkig lijkt het allemaal niet zo'n vaart te lopen. Een klein mannetje van vier jaar was gewoon steentjes aan het gooien naar Zoonlief en z'n vriendje.

En die bloedneus?

Tja, had ie gewoon zelf gepresteerd, door koprollen te gaan maken in ons grote bed en met z'n knietje tegen z'n neusje aan te knallen.