Mmmm...bijna één uur 's nachts...
Een beetje normaal mens zou nu in dromenland zijn. Maar mamaHeidi dus niet!
Ben toch maar weer opgestaan om iets te doen wat al een tijdje in de lucht hangt: stilleggen van dit blogje!
Een kleine drie jaar geleden zette ik mijn eerste wankele stapjes in het blogwereldje. Net verhuisd, een totaal nieuw leven in het vooruitzicht, en plots een zee van tijd doordat ik in loopbaanonderbreking was.
Een blogje om aan de verre kennissen en vrienden te laten weten hoe het met ons gezinnetje ging, een plekje om onze knutseltjes te delen met andere mama's.
Doorheen de tijd veranderde ook de inhoud van dit blogje. MamaHeidi evolueerde, en het blogje evolueerde gewoon mee: de zoektocht naar een nieuwe levensinvulling, de vragen en grappige momenten die je in een gezinnetje kunt meemaken, het zoeken naar een nieuwe job, een nieuw ideaal,...
Het laatste jaar kwam er vooral een stukje 'zus' naar boven, kon je het verhaal van ons Zusje volgen en het verdriet en de pijn die haar ziekte en haar overlijden met zich meebracht.
En nu? Enkele maanden later?
MamaHeidi probeert dit blogje luchtig te maken, doorspekt met kleine, algemene dingetjes, leuke en aangrijpende youtube-filmpjes, gewoon...omdat ze hunkert naar een beetje luchtigheid, een beetje genieten van het leven...
Maar mamaHeidi beseft ook steeds intenser dat de blogjeswereld een virtuele wereld is. Het is een afspiegeling van wat we graag zouden willen dat de wereld van ons ziet. Hoe de realiteit is, kun je in een blog niet eens beschrijven! Maar allemaal hopen we een beetje op positieve bevestiging van de lezers...
En mamaHeidi hunkert naar echtheid!
Nee, ik ga nu niet meteen deze hele blog van het web gaan wissen...
Mensen die dat willen kunnen hier gerust nog een tijdje langskomen. Misschien moet ik hem gewoon opslaan op een harde schijf, want het geeft wel een beeld van de voorbije jaren. Maar zelf ga ik hier gewoon niets meer posten.
Het is gewoon op, wat heb ik de wereld nou eigenlijk gewoon aan interessants te vertellen? MamaHeidi is gewoon een doordeweekse vrouw met een doordeweeks gezinnetje...
MamaHeidies leven kun je niet vatten in een blogje (welk leven wel, trouwens?).
De lieve mensen die ik heb mogen ontmoeten op dit plekje hier mogen zeker nog een berichtje van mij verwachten...mogen me ook steeds mailen (of op facebook gaan zoeken) en wie weet ontmoeten we mekaar...
Ik wil jullie ook danken voor de trouw en bemoedigende reacties...
En als ik me mag permitteren een laatste goede raad mee te geven: laat ons voor mekaar zorgen!
10 opmerkingen:
Een blog is een soort uitlaatklep waar je eens je gedacht , je gevoel kan neerpennen. Dat je zegt dat ge een doordeweekse vrouw bent , doet me pijn , je hebt toch ook een persoonlijkheid en een mening? Ollie gaat uw comments missen. Ollie belt je straks eens op.
lieve Heidi. ik zal je missen... je stukjes uit het leven gegrepen.. maar ik snap het en heb er respect voor..
Heel veel goeds voor jou en de jouwen.. dat je verdere leven zich zo ontwikkelt als je je nu voorstelt.. en wil je ooit iets kwijt.. ach dan begin je toch een nieuw blog......
grts
Ik wens je in elk geval het allerbeste toe. En wie weet, ooit eens... tot ziens!
als je er geen zin meer in hebt, dan is het beter om ermee te stoppen. Al vind ik het jammer, ik kwam hier graag lezen. We moeten nog eens afspreken voor die kop koffie (maar voor mij graag iets anders want ik drink geen koffie).
Het gaat jou en jullie goed!
och wat jammer Heidi,
ik kwam hier graag langs
om een stukje van je leventje te volgen
ik hoop dat je nog wel eens komt ''raden'' op mijn blogje
ik moest zo lachen om je rood met witte pyama,
brrrr wat een gekriebel
hi heidi
ja hoor ik kan op de flodderkes komen
alleen kon nergens een berichtje achterlaten :)
dan maar zo
het werkt dus goed!
Dag Mama Heidi,mag ik je vriendin zijn op facebook zo kan ik toch wat meegenieten van je gezinnetje,mijn naam op facebook is Tinne Dullaert,zelf ken ik je naam niet ,kan niet vragen aan jou om vriendje te zijn.
nog een supermega moederkesdag van mij
Dag Heidi,
Kwam al een tijd terug op jouw blog terecht via de blog van je zusje.Ik hoop dat het verder goed met je gaat,en dat je de blog sluit is je eigen keuze,maar ik vind niet dat je via het bloggen een onwerkelijke blik op de wereld krijgt.Integendeel,de wereld is soms kil en hard en vele mensen hebben vandaag moeite met sociaal contact,in het echte leven een arm om iemand heen slaan,iemand die met zijn ziekte of miserie naar buitenkomt...we kruipen allemaal nogal snel in onze cocoon.Vandaar dat we via de blog wel degelijk in contact komen met mensen met alledaagse beslommeringen,kommer en kwel...maar dat is het èchte leven toch?
Dus ik blijf wel geloven in het bloggen en heb daardoor ook mensen leren kennen die ik via deze weg een hart onder de riem kon steken...ik wens je veel geluk in je verdere leven en vooral blijven genieten want het leven is te kort hé om te blijven stilstaan.
Groetjes en het ga jullie goed,
Elke uit Vilvoorde
vandaag aan komen waaien. Door verder te klikken via een andere blog. En nu lees ik dat het de laastte keer is. Het ga je goed.
Onbekende groetjes
anne
ik heb dat nog nooit gemaakt.. vlierbessensiroop... ik weet hier trouwens geen vlierbessen te staan.. ja vroeger wel.. maar mijn man vindt ze vreselijk....
gauw je pass-vite uit het stof dus Heidi en verras ons met lekkere recepten.....
grts
Een reactie posten