Om de vele mensen, die bezorgd zijn om het wel en wee van papaFons, gerust te stellen wil ik bij deze laten weten dat:

° papaFons nog niet aan vervanging toe is (ook al is hij de Abrahamleeftijd gepasseerd).

° Onze dakgoot héél erg aan vervanging toe was (dichtgeplakt met plakband, en eigenlijk meer een vergiet, dan een dakgoot).

° Onze nieuwe dakgoot, net op tijd, bevestigd is aan de gevel. Nog niet helemaal vastgeschroefd,maar hij doorstond het grote onweer, dus het zit wel snor!

° Door het nog niet voldoende vastgeschroefd zijn van de hierbovenvernoemde dakgoot, is hij tijdens het onweer gekanteld. Hij bleef stevig hangen, maar de inhoud kiepte doodleuk tegen ons slaapkamerraam aan.

° Wij zien de toekomst rooskleurig tegemoet wat dat betreft. papaFons staat namelijk op dit eigenste ogenblik alweer op de ladder, om ons nieuw attribuut wat meer stabiliteit te verschaffen.


En wat betreft de kindjes:

° De klasgenootjes van zowel Soetkin als Johannes staan hen op te wachten bij de schoolpoort. Het geeft hen een berg zelfvertrouwen en voor het eerst sinds jaren is er 's morgens geen gezeur.

° Soetkin werkt ijverig mee in de klas en is blij dat ze terug aansluit bij een klasje. Een deel kinderen van haar klas wonen in de buurt (naast ons huis, achter ons huis,....: ene deur uit, andere in....).

° Johannes blijkt een enthousiaste kleuter te zijn, loopt er rond alsof hij de school al jaaaaren kent.

Na een lange zoektocht wordt het langzamerhand een stukje eenvoudiger. Mag ook wel, want mamaHeidi werd er soms wat moe van.
Maar er komt dus wat tijd en energie vrij om onze aandacht naar leuke dingetjes toe te richten...wordt dus vervolgd,nietwaar?