Een brokje natuurbeleven in onze tuin

Soetkin is logeren bij Ruth en papa Fons moest voor zijn werk in Gent zijn, en is nu lekker aan het kuieren op de Gentse feesten. Mama Heidi en Johannes waren dus met hun tweetjes thuis...
Een zonnige namiddag in de tuin (zoals we die deze vakantie nog niet veel hebben gehad).
Johannes rustig in de zandbak aan het spelen, en ik lekker in het zonnetje met mijn ogen dicht, luisterend naar het geruis van de populieren in onze tuin. Toch een aparte klank, die hoge, statige populieren. Mijn luister-moment werd plots opgevrolijkt door het stemmetje van Johannes: "Mama, een eeeeeegel!".
Dat hadden ze gisteren dus ook al beweerd! Helemaal dubbelgeplooid onder de lage takken van struiken en bomen was ik toen gaan kijken: niets te zien! Kreeg ik nog een zwieptakje in mijn oog ook: maar geen egel...
En nu dus dat enthousiaste stemmetje van Johannes!
En daar was het inderdaad: een piepklein egeltje, heel jong, zowat aan onze voeten.
Vlug een kommetje kattebrokjes gehaald (want daar zijn egeltjes dol op!). En zo hebben we rustig een kwartiertje zitten genieten. Nadat het flink had gegeten, wandelde het rustig naar de dichtbijzijnste struik om een rustplekje te zoeken. Nu ja, "wandelen"...ik vind het toch eerder "wiebelen".
De komende dagen toch proberen de kat uit de buurt te houden, want een egeltje in de tuin, vind ik iedere keer weer een zegen!