Dit weekend wou ik dus verdergaan met de reeds gekende gordijnen, maar na een woelige nachtrust besloot ik mijn plannen toch maar om te gooien.
De mama van Soetkins vriendinnetje is heel erg ziek. En toen we hoorden dat de kinderen niet op school zouden zijn, ging er toch een wrang gevoel door me heen. Met dat "gekriebel" loop ik dan ook nog steeds rond.
Misschien kennen jullie dat gelukzalige gevoel ook dat alles gewoon is zoals het hoort te zijn MET vreugdes EN MET verdrietige dingen....
Maar soms...heb ik het gevoel dat ik het niet allemaal snap......dat er soms "vergissingen" gebeuren....Ik kan me dan ook vreeslijk onmachtig voelen...
Met die onmacht ben ik dan ook vandaag aan de slag gegaan! Ik besloot om een kaarsenhoudertje te maken, een lichtje voor donkere momentjes...Het werk gaat niet zo hard vooruit als ik zou willen, maar ik ben ervan overtuigd dat het morgenavond af moet zijn!
En dan kan Soetkin die maandag meenemen naar school...
Geen opmerkingen:
Een reactie posten